Brýnt að fjölga leikskólakennurum

Samskipti

Mér verður oft hugleikið þetta orð – samskipti. Í þá gömlu góðu þurfti að senda bréf eða taka upp símtól til að vera í samskiptum utan heimilis. Maður jafnvel beið fram yfir kvöldmat með að hringja á milli landshluta því það var þó ódýrara. Í dag er ekkert vandamál að hafa samskipti við fólk um allan heim, og það á sömu sekúndu og maður finnur þörf fyrir að heyra í einhverjum.

Sumarið er tíminn

Mér hefur alltaf fundist skrýtið að sumardagurinn fyrsti skuli vera haldinn í apríl hér á Íslandi. Á þeim tíma erum við yfirleitt enn að eiga við snjó og frost og veldur dagurinn því alltaf vonbrigðum, ár eftir ár – að ekki sé hægt að fagna fyrsta sumardeginum á stuttbuxum og ermalausum bol. Til gamans má geta þess að víðast hvar annars staðar er sumardagurinn fyrsti í kringum sumarsólstöður.

Vorið

„Vorið er komið og grundirnar gróa.“ Með vorinu lengist útivera barna og fullorðinna. Með vorinu hækkar hitastigið og jörðin þornar og grær. Með vorinu verða börn og fullorðnir léttklæddari og léttfættari. Eða hvað? Því miður virðist mér sem það eigi ekki alltaf við.

Hvernig er staðan fyrir austan?

Oft á ferðum mínum í öðrum landshlutum er ég spurðum um hvernig staðan sé fyrir austan. Oftast svara ég, bara góð ! en síðan reyni ég að koma með dæmi um gott gengi einhvers staðar og nefni eitthvað nýtt sem er að gerast á svæðinu. Þá er ég tilfinnanlega meðvitaður um það að svar mitt er ekki byggt á miklum rökum heldur frekar tilfinningu og er í versta falli rangt.

Tilfinningar og lífsgildi fara aldrei í frí

Í nýliðinni dymbilviku fór ég til Berlínar. Ég hef aldrei komið þangað áður en hef heyrt vel látið af borginni. Ég átti erindi þangað því í vetur hef ég verið að kenna unglingum um Kalda stríðið í samfélagsfræði. Berlín kemur óneitanlega við sögu þar og ég tjáði nemendum mínum að ég myndi hafa myndavél í farteskinu og taka myndir af því sem eftir stendur af Berlínarmúrnum og fleiru sem tengist sögunni og sýna þeim þegar heim væri komið.

Að vera fyrirmyndar fyrirmynd

Það er eitt mikilvægara en að eiga góða fyrirmynd, það er að vera góð fyrirmynd. Við þurfum að taka eftir góðum fyrirmyndum og vekja athygli á þeim svo að við getum fleiri notið þeirra og lært af. Fólkið sem gerir „meira“ er okkur fyrirmynd. Fólk sem gefur af tíma sínum til verkefna á vegum Rauða Krossins, til kirkjunnar og tekur þátt í ýmsu félagsstarfi.

Samkeppnishæfni trúarinnar

Síðastliðinn vetur var ég í námsleyfi frá prestsstörfum á Vopnafirði. Ég ákvað að venda kvæði mínu í kross og innritaðist í viðskipta- og hagfræðideild Háskóla Íslands í stjórnun og stefnumótun. Í náminu lærði ég að besta leiðin fyrir fyrirtæki til að ná samkeppnisforskoti er að vera opin fyrir samvinnu og samstarfi. Að hjálpa öðrum stuðlar að aukinni nýsköpun og gefur tækifæri á nýjum mörkuðum. Nýjar kenningar í stjórnun byggja á að hvetja fólk til að gefa af sér, hjálpa hvert öðru og horfa á sameiginlega hagsmuni umfram sína eigin. Þetta er það sem kristin trú hefur boðað í nær 2000 ár, að listin að lifa er að treysta og hjálpa í samstarfi, elska Guð og náungann eins og sjálfan sig. Nú er þessi kenning orðin að opinberun í viðskiptalífinu.

Mötuð afþreying

Hermaðurinn stendur fyrir framan heilt lið af óvinunum. Hann er sá eini sem stendur, allir vinir hans liggja eftir. Það er enginn séns að hann geti sigrað þá. En hermaðurinn lætur það ekki stoppa sig, hann er hetjan. Hann flýgur upp, sækir tunglið og kastar því í átt til óvinanna. Hann sigraði þá. Hann er hetjan… Mamma kallar og leikurinn stöðvast.

Hættulegasti þjóðvegur landsins

Stjórn Pírata á Suðurnesjum vill stefna að traustum og öruggum vegasamgöngum á Suðurnesjum. Mikið mæðir á enda fara hér um svæðið vel yfir milljón ferðamenn á ári, auk allra Íslendinganna sem keyra um Reykjanesbrautina á leið sinni í og úr millilandaflugi. Allt þetta fólk þarf að aka brautina sem er einn fjölfarnasti en um leið hættulegasti þjóðvegur landsins eins og dæmin sanna.

Elsku líkami

Hamingjuperlurnar mínar

Þetta með hamingjuna. Strax í æsku heyrir maður að það sem skipti mestu máli sé að vera hamingjusamur. Öll ævintýri enda á þá leið; og þau lifðu hamingjusöm upp frá því. Endir. Þannig að ég lagði af stað í hamingjuleit. Leitaði úti um allt. Þessi brennandi innri þörf fyrir að vera hamingjusöm. Upplifa þá dásamlegu tilfinningu að vera „happy ever after“. Þegar ég yrði grönn yrði ég sko hamingjusöm, eignaðist draumabílinn, draumahúsið, fengi draumavinnuna, þá yrði ég sko hamingjusöm.

Að hafa ekki skoðun

Á tímum samfélagsmiðla og kommentakerfa er hægt að hneykslast, tuða og vera brjálaður 24 tíma dagsins 7 daga vikunnar. Ananas á pizzur, ókeypis túrtappar í bíóum og áfengi í verslanir (þreytt dæmi, afsakið). Það er hægt að hafa skoðun á öllu og öllum og það er auðvelt að reyna troða skoðunum sínum uppá aðra. Treystið mér ég hef alveg reynt það.

Bjartsýni í bakið

Við vorum býsna bjartsýn á haustdögum þegar verðandi þingmenn riðu um héruð og boðuðu betri tíma. Staða ríkissjóðs var góð og þess að vænta að nú væri hægt að ráðast í brýnar framkvæmdir, sem dregist höfðu um árabil. Í október var samþykkt samgönguáætlun 2015 – 2018 sem beðið hafði verið eftir. Áætlunin var samþykkt mótatkvæðalaust en reyndar voru aðeins tæplega 40 þingmenn viðstaddir atkvæðagreiðsluna.

Á tímum samskiptamiðla

Ég er svo ljónheppin að umgangast unglinga flesta daga vikunnar. Unglingar eru skemmtilegt fólk, þeim fylgir einhver fölskvalaus gleði og tilhlökkun fyrir lífinu sem margir þeim eldri hafa týnt í annríki hversdagsins. Það er þó annað sem fylgir unglingum nútímans og það eru samfélagsmiðlar.

Nafnaveislan

Ég fór í nafnaveislu um daginn. Barnið var þó ekki nýfætt heldur á sjötta ári. Barnið hefur líka átt strákanafn allan þann tíma, en hefur í nokkur ár upplifað sig sem stelpu. Því varð að velja nýtt nafn sem passaði og af því tilefni var slegið upp veislu.

Viðskiptahugmynd

Ég er að hugsa um setja saman viðskiptahugmyndir um eitthvað og allskonar, búa til góða beitu, setja upp skyggnur, þrívíddarmyndskeið og síðast en ekki síst gróðaplan. Gæti komið með hugmynd um að byggja golfvöll á svörtum sandi, hótel sem byggir á hugmynd sem ég segi öllum að fáum hafi dottið í hug, jú byggja risa gróðurhús og rækta eitthvað sem fólk um allan heim vill borða og já svo vantar miðbæ í fullt af bæjum um allt land.

Sameining í suður

Margar ástæður eru fyrir því að sveitarfélög fara í það að kanna sameiningarmöguleika. Stundum er það útaf sameiginlegri hugsjón og að tækifæri sjást í stærra og fjölmennara sveitarfélagi, stundum er það vegna þess að lögformlegar skyldur sveitarfélaga eru orðnar of sligandi fyrir þau, og þá sérstaklega þau fámennu og stundum eflaust af allt öðrum ástæðum.

Kúldrast í kotbýlum

Í síðasta blaði var ég með eilitla frásögn af upphafsárum byggðar í Hveragerði en hún hverfðist einkum um eitt fyrsta húsið þar í bæ sem nefndist Lindarbrekka. Sagði ég lítillega frá fyrstu húsráðendunum, þeim Guðmundi Einarssyni og Sigríði Guðmundsdóttur, og mun ég nú gera nánari grein fyrir æviferli þeirra sem um margt var dæmigerður fyrir lífsbaráttu alþýðufólks á fyrri hluta síðustu aldar.

 

Einelti er samfélagsmein

Einelti er alvarlegt samfélagsmein. Hátt hlutfall þeirra sem á fullorðinsárum glíma við geðræn og félagsleg vandamál eru fórnarlömb eineltis.  Afleiðingar eineltis eru gríðarlega alvarlegar. Til þess að komast í gegnum þá þungbæru reynslu þurfa mörg fórnarlömb eineltis á umfangsmikilli heilbrigðis- og félagsþjónustu að halda til margra ára, með tilheyrandi kostnaði fyrir samfélagið.

Hin dásamlegu mistök

Ég ólst upp á Þingvallastrætinu á hæðinni fyrir neðan skákfélagið. Ég kíkti stundum upp á laugardagsmorgnum og tók eina og eina skákæfingu með öðrum krökkum en ég varð aldrei sterkur skákmaður. Mig skorti þolinmæðina og einbeitinguna. Athyglisbresturinn þvældist þar fyrir mér eins og annars staðar.

Verkfall sjómanna – til umhugsunar

Ég er ekki á íslenskum kjarasamningi og á því ekki beinna hagsmuna að gæta í sambandi við verkfall sjómanna og því getur enginn sagt að eftirfarandi pistill sé skrifaður í eiginhagsmunaskyni. Ég nýt því þeirra forréttinda, öfugt við marga, að geta sagt það sem ég hugsa án þess að eiga á hættu að missa plássið.

Algjör gaur

Vinkona mín var að byrja í nýju starfi sem yfirmaður. Hún er eldklár og gengur vel. Við vorum að ræða nýja starfið og hún sagði: það gengur vel og ég er bara algjör gaur. Ég vissi hvað hún var að meina en fékk samt smá sting í hjartað. Algjör gaur? Hún var að meina að það væri ekkert vesen. Hún gæti tekið erfiðar ákvarðanir og svo framvegis. Hún gat gert allt það erfiða án þess að vera miður sín.

Örlagarík sjóferð

„En nú kemur að þeim kafla í sögu vinar míns sem mér er sárt að minnast en segi þó sannleikanum samkvæmt. Þegar leið á sláttinn kom skólastjóri auga á það að Jón var ekki meðal allra fremstu sláttumanna. Það var eðlilegt því hann hafði alltaf á sjó verið. En nú fór það svo að skólastjóri fór fram á það að Jón lækkaði kaup sitt dálítið af þeim sökum. Jón neitaði því að sjálfsögðu og sagði upp vinnunni.“

Eigum við ekki að tryggja öllum hagkvæmt húsnæði?

Skortur er á hagkvæmu húsnæði til leigu og í búseturétti víða um landið. Íbúðaverð og leiguverð á Akureyri endurspeglar þetta og hefur þotið upp. Almenningur sem ekki heldur á fúlgum fjár á mjög erfitt með að kaupa íbúð og leiguverð er hærra en svo að auðvelt sé að spara fyrir útborgun.

Tortola

Heilir og sælir kjósendur góðir. Þið eruð sérlega skemmtilegt fólk. Vitið þið hvað það er sem kosningarétturinn færir ykkur í hendur? Þið gætuð haldið pólitíkusunum í spennitreyju,vegna hugsanlegrar útkomu úr kosningum hverju sinni. Þ.e.a.s. ef ekki væri borðleggjandi í þeirra herbúðum sú staðreynd að kjósendur kjósa alltaf það sama og síðast , á hverju sem veltur. Að loknum kosningum rjúkum við heim  og grenjum þar yfir því að engar breytingar urðu á hinu pólitíska sviði í þessum kosningum. Auðvitað ekki, ég kaus alveg eins og síðast. Stjórnmálamennirnir haga sér nákvæmlega eins og þeim sýnist.

Lausn sjómannaverkfallsins, gjörið svo vel

Þegar ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms Sigfússonar afnam einhliða sjómannaafsláttinn svokallaða 2009 eftir að hann hafði gilt nærri hálfa öld þótt ekki væri hann hár varð fjandinn laus og morgunljóst að einn daginn yrði allt í báli. Þegar sjómannaafslátturinn var settur að tilhlutan ríkisstjórnar voru sjómenn eina stétt landsins sem naut fríðinda vegna vinnu fjarri heimili og þótti eðlilegt. Í dag njóta allar stéttir landsins skattfríðinda vegna vinnu fjarri heimili nema sjómenn. Ótrúlegt. Það er náttúrulega fáránlegt og skýtur skökku við að sjómenn skuli þannig látnir sitja á hakanum og það er mikill dónaskapur og mikil valdbeiting gagnvart sjómönnum að slíkt skuli viðgangast.

Lífsgæði

Hvað er það? Í hverju felast lífsgæði? Svörin eru sennilega eins mörg og svarendurnir. Það sem einn metur sem mikil lífsgæði telur annar sjálfsagðan hlut. Sennilega ræður þar mestu um hvar og hverjum við erum fædd. Mín lífsgæði felast í mörgu. Fyrir utan mat, húsaskjól, hreint loft, vatn og ýmislegt nærtækt, þá tel ég það til minna lífsgæða að starfa í Svalbarðsstrandarhreppi. Það að fá að aka þangað og heim aftur á hverjum virkum degi eru forréttindi sem ég sleppi ekki svo glatt. Þessi kitlandi tilfinning og örlitli spenningur um hvað ég sjái nú nýtt á leiðinni veldur því að ég hef á tilfinningunni að ég sé að fara í frí í hvert sinn sem ég ek yfir um.

Mannauðurinn mikilvægi

Það var hlýlegt og notalegt andrúmsloft sem að mætti mér þegar ég kom á vígslu nýrrar hjúkrunardeildar á dvalarheimilinu Lundi á Hellu núna síðastliðinn föstudag. Boð á þessa athöfn var kærkomið eftir annasama viku í þinginu þar sem ég upplifði svo margt í fyrsta sinn. Jómfrúarræða, formennska í utanríkismálanefnd, fyrsti fundur í velferðarnefnd og fyrsta skiptið í forsetastól Alþingis. Það var því gott að fá tækifæri til að fara út úr bænum og samgleðjast heimilisfólkinu á Lundi og þeim öfluga hópi sem staðið hefur að undirbúningi og framkvæmd við nýbygginguna. Og svo þessi dásamlegi söngur. Það er bara eitthvað við karlakóra sem að bræðir hjartað og Karlakór Rangæinga gerði það sannarlega.

Nýr valkostur í sálfræðimeðferð og ráðgjöf fyrir fólk

„Tölum saman“ er nýtt úrræði á vegum Kvíðameðferðarstöðvarinnar og Dags Bjarnasonar geðlæknis sem miðar að því að auka aðgengi almennings, þá sérstaklega fólks á landsbyggðinni, að gagnreyndri sálfræðimeðferð og ráðgjöf.  Um er að ræða fjarþjónustu þar sem viðtal við sálfræðinginn fer fram með öruggum hætti í gegnum myndfundi á internetinu með forritinu Kara connect.