Bravo! Bravi! Bravissimo!

Uppfærsla Íslensku óperunnar á La Bohème eftir Giacomo Puccini í Hörpu er einu orði sagt dásamleg. Við hjónin ákváðum að láta ekki þessa rómantískustu óperu sem til er fara framhjá okkur, klæddum okkur upp og áttum ógleymanlegt föstudagskvöld í sannkallaðri veislu sem dekraði við bæði augu og eyru.

Uppsetningin er stórfengleg og þetta er stærsta og glæsilegasta uppsetning sem ég hef séð á þessari fallegu óperu. Ég verð að viðurkenna að þetta er einfaldlega einhver glæsilegasta sýning sem ég hef séð í nokkru sýningarhúsi. Leikmynd, búningar, tónlistarflutningur og leikstjórn bera fagmennsku og hugmyndaauðgi aðstandenda sýningarinnar fagurt vitni.

Bergþór Pálsson kemur fram í tveimur hlutverkum, sem bæði kalla meira á leikhæfileika en sönghæfileika og Bergþór sannaði að honum er ekkert að vanbúnaði hvort heldur sem er í leik eða söng. Herdís Anna Jónasdóttir syngur hina daðrandi Musettu og gerir það vel. Ágúst Ólafsson, Hrólfur Sæmundsson og Jóhann Smári Sævarsson skila sínu með sæmd, en þeir syngja hlutverk vina Rodolfos.

Ég beið spenntur eftir að heyra í Gissuri Páli Gissurarsyni og Huldu Björk Garðarsdóttur í hlutverkum Rodolfos og Mimi, elskendanna, sem saman og sitt í hvoru lagi syngja í þessari óperu einhverjar þær fallegustu aríur og dúetta sem óperusagan geymir.

Og þvílík upplifun! Þau voru bæði hreint út sagt frábær. Það var unun að hlusta á Huldu Björk fara með hlutverk hinnar berklaveiku Mimi. Röddin falleg og söngurinn tær og tilfinningaþrunginn. Ég táraðist þegar hún söng aríuna Mi chiamano Mimi.

Gissur Páll er að stíga sín fyrstu skref í burðahlutverki og það var sérstök upplifun að fá að hlusta á hann í þessu glæsilega tónlistarhúsi. Rödd hans er einhver sú tærasta og tónfegursta tenórrödd sem ég hef nokkru sinni heyrt. Hann hefur þetta „klang“ sem ekki er öllum gefið. Það er ekki hægt að lýsa því – maður bara þekkir það þegar maður heyrir það. Pavarotti hafði þetta sama „klang“. Gissur er vitanlega ekki jafn kraftmikill söngvari og Pavarotti enda stærðarmunurinn mikill. Líklega hægt að nota yfirhafnir Pavarottis sem neyðartjöld í fjölmennum flóttamannabúðum. Það kemur hins vegar engan veginn að sök og maður fær gæsahúð þegar hann syngur aríuna frægu í 1. þætti, Che gelida manina. Ég fullyrði að Gissur Páll er ný stórstjarna!

Sennilega er hápunktur sýningarinnar dúettinn, sem Rodolfo og Mimi syngja saman í lok 1. þáttar, O soave fanciulla. Gæsahúð í gegn!

Það skemmdi ekki fyrir að leikurinn var frábær. Óneitanlega er Gissur Páll trúverðugri í hlutverki sveltandi rithöfundar en Pavarotti var nokkurn tíma. En það var ekki bara það. Greinilega hefur leikstjórinn unnið gríðarlega gott verk og allir söngvararnir léku frábærlega. Fyrir vikið urðu hughrifin af tónlistinni meiri en ella.

Ég óska Stefáni Baldurssyni óperustjóra og öllu hans fólki til hamingju með þessa stórglæsilegu uppfærslu á uppáhaldsóperu minni og svo margra annarra. Hljómburðurinn í Eldborgarsal Hörpu er óviðjafnanlegur og tóngæðin frábær. Ég hvet alla, sem þess eiga kost, að tryggja sér miða á þessa frábæru óperu. Mér skilst að sýningar verði aðeins sex. Enginn sannur tónlistarunnandi má missa af La Bohème í Íslensku óperunni.

Hvað getur maður sagt annað en:

Bravo! Bravi! Bravissimo!